Albanië

Dit artikel is voor het laatst bijgewerkt op 20 mei 2021

Vanuit Corfu kun je een georganiseerde excursie doen naar Albanië. Albanië is niet ongevaarlijk en voor je de boot op gaat, moet je nog een aardige extra som euro’s betalen voor een visum en de excursie (bij elkaar 16 euro p.p. bovenop de prijs van 23 euro p.p.). Zonder de excursie naar Butrint heb je hier niets te zoeken, wij vinden een verloren dag. Butrint is een oude nederzetting die nog behoorlijk goed bewaard is gebleven, maar het terrein is moeilijk begaanbaar. Mensen met kleine kinderen of mensen die slecht ter been zijn, niet aan beginnen !

Bij het boeken van deze vakantie hebben we al op voorhand besloten om de excursie naar Albanië te maken, dat leek ons spannend, sensationeel, beangstigend en wat al niet meer tot de verbeelding spreekt als men dit land noemt …. We willen het perse zien! Vanuit de haven Corfu, waar allerlei formaliteiten ondernomen worden voordat de boot vertrekt, steken we over naar de kust van Griekenland en varen dan in Noordelijke richting naar Albanië. We varen meer dan twee uur voor de kust van Albanië, rotsachtig, grauw en geen mens of huisje te zien. Wel hier en daar stijgen rookpluimen tussen de rotsen omhoog. Wij zien ze niet maar zij ons wel, vertelt de gids.

Dan naderen we een stad waar we zullen aanmeren, Saranda. Voordat we de boot mogen verlaten komt eerst de Policia aan boord om alle paspoorten twee keer te controleren. Zijn wij aan de beurt zien ze in de pas “Holland” staan en de reactie is “Ah, Ajax Amsterdam” en we mogen meteen doorlopen!! Voorzichtig met foto’s maken, zeker geen militaire objecten, agenten of soldaten. Maar, daar ligt een oude verroeste onderzeeboot met daarop enkele matrozen….en met de camera onder m’n blouse druk ik af …. hebbes! Met een oude gammele Mercedes bus rijden we naar het Centrum van Saranda en kijken onze ogen uit op de lokale markt. Zodra je de bus uitstapt heb je een horde kinderen om je heen die om snoepjes, geld of “Gum Chooky sir” (Stimorol) vragen, maar blijf oppassen er zitten gabbertjes bij die zo iets uit je broekzak halen…. ik voelde al iets aan mijn achterzak. Portemonnee maar ergens anders opbergen. Op straat zie je eigenlijk alleen maar die kinderen, de patrouillerende Policia en de toeristen. De echte Albanezen houden zich binnenshuis verscholen.

We rijden met de hobbelbus naar Butrinti, een archeologische oude Byzantijnse stad of beter gezegd vesting. Aan de ene kant uitzicht op het Butrinti-meer met de mosselteelt, aan de andere kant het troosteloze landschap en verder de kustlijn. De gids blijft maar vertellen, in soms wel 7 talen over het leven van de Albanezen en …. de Albanese overheid. We bezoeken in Butrinti-stad een oud badhuis, theater, sportschool, gymnasium, byzantijnse kerk, en woningen …. weliswaar de restanten, puinhopen ervan uit lang vervlogen tijden.

Terug naar Saranda waar we in een groot hotel een diner krijgen aangeboden (incl. excursie) met folkloristische zang en dans. Fotograferen vinden de in klederdracht gestoken muzikanten niet leuk, tenzij …. je er 100 Leke voor betaald! Daarna mogen we “vrij” de stad verkennen, maar blijf op je hoede voor zakkenrollers! (We spreken uit ervaring ….) Ik vergaap me bijna aan de militairen die hier rondlopen, Kalasjnikov geweren op de schouder en in een outfit die je doet denken aan de Nederlandse soldaat in de 1e wereldoorlog …. en ze lijken nog zo jong, ik schat amper 16 jaar!

Terug op de boot spelen er zich komische taferelen af. In het water rond de boot dartelen wel tientallen kinderen die vragen geld in het water te gooien zodat zij het kunnen opduiken. één probeert zelfs de boot te beklimmen maar wordt door personeel met een bezem eraf geslagen! Dat was dus Albanië 1995, nog altijd een geheimzinnig, maar spannend land, nog ver terug in de tijd!

Bron: J.A.H. Kerkhoffs op 31-12-2003